?ZabytkiHistoriaZdjęciaGawędaŻydziLegendyLinkiAutorzy

wróć do ZABYTKI>>

Kościół św. Marii Magdaleny.


Pierwotny budynek istniał już w. XIV w. i do 1760 r. stanowił ośrodek probostwa. W XVIII w. na jego miejsce został wystawiony obecny kościół, o konstrukcji zrębowej, który był kilkakrotnie przebudowywany. Składa się z nawy prostokątnej, prezbiterium i kruchty. Posiada płaskie stropy, a dachy dwuspadowe. Od zachodu osłonięty jest okapem. Wnętrze zdobi polichromia z przeł. XIX i XX w., rzeźba kamienna Chrystusa Frasobliwego z 1747 r. oraz ikony pochodzące z dawnej opoczyńskiej cerkwi prawosławnej.

Cmentarz.


Rozciąga się wokół kościoła św. Marii Magdaleny. Znajdują się tu interesujące nagrobki żeliwne, wykonane w zakładach przemysłowych Drzewicy i Bliżyna. Są one cennymi zabytkami techniki odlewniczej, której największy rozwój przypada na drugą połowę XIX w. Na cmentarzu tym pochowano m.in. powstańców z 1863 r. oraz żołnierzy poległych w 1939 r.

Pomnik Tadeusza Kościuszki

Pomnik Tadeusza Kosciuszki
Druga wielka manifestacja na tym rynku odbyła się w październiku 1917 r., kiedy Opoczno znajdowało się jeszcze pod okupacją austriacką, w rocznicę zgonu Tadeusza Kościuszki. W czasie uroczystości, w której uczestniczyły również wszystkie warstwy społeczne, odsłonięto kamienny pomnik z popiersiem Naczelnika.

Dawna zbrojownia.


Jej pierwotny budynek z czasów Kazimierza Wielkiego był parterowy, podpiwniczony, o sklepieniu kolebkowym. Na pocz. XX w. powiększona została o jedno piętro.

Kościół św. Bartłomieja.

Najstarsza częsć koscioła sw. Bartłomieja
Pierwotny kościół wzniesiono w XIV w. staraniem Kazimierza Wielkiego. W 1934 r. rozebrano go, pozostawiając tylko prezbiterium z fragmentem ściany tęczowej i zakrystię. Obecny kościół trzynawowy zbudowany został w latach 1934—39. Dawne prezbiterium o sklepieniu gwiaździstym zamieniono na kaplicę, w której zasługują na uwagę: odrzwia kamienne, profilowane, z blaszanymi drzwiami, ołtarze barokowe, XVIII-wieczna rzeźba kamienna św. Bartłomieja oraz stalle z końca XVI w., sprawione w drodze sądowej egzekucji. Jak to się stało? W czasie zatargów ze starostą opoczyńskim, Stanisławem Ligęzą z Bobrku, mieszczanie opoczyńscy usunęli z kościoła i zapewne porąbali starościńskie stalle. W 1595 r. sprawa powędrowała do sądu. Nagrobek Adriana SmigielskiegoW dwa lata później zapadł wyrok, mocą którego musieli oni dostarczyć nowe stalle, a bezpośrednio winni tego zajścia mieli pokutować przez 6 tygodni w zamkowej turmie. Wójt, Jan Przecławek, uznany za głównego prowodyra buntów i zamieszek, został skazany na wygnanie z miasta.
W kościele znajdują się także nagrobki późnorenesansowe: Adriana Śmigielskiego (zm. 1616 r.), kamienny, z rzeźbioną leżącą postacią rycerza, zwieńczony herbem Ogończyk; Piotra Załuskiego, chorążego ziemi rawskiej, marmurowy, z rzeźbioną stojącą postacią rycerza, wykonany ok. 1630 r.; Jerzego i Anny z Podlodowskich Dunin-Karwickich, marmurowy, w kształcie portalu, z tablicą inskrypcyjną, wykonany ok. 1623 r. W czasie przebudowy kościoła wiele tablic nagrobkowych usunięto. Staraniem opiekuna zabytków, W. Koperkiewicza, część z nich wmurowano w zewnętrzną ścianę kościoła.

Wejscie do starej plebaniiPlebania.
Budynek piętrowy, murowany, składa się z pierwotnego domu wystawionego w 1622 r. na rzucie dwóch prostokątów, a przebudowanego prawdopodobnie w końcu XVIII w. oraz z nowej przybudówki. Nad wejściem do najstarszej części plebanii znajduje się ozdobne, kamienne zwieńczenie z XVIII w. opatrzone herbem Dębno i Lewart z żeliwną tablicą erekcyjną pośrodku oraz kamienny kartusz z herbem Wazów.

Dom Esterki.


Dom Esterki Fundatorem pierwotnego budynku był Kazimierz Wielki. Przeznaczył go na siedzibę dla swej ulubienicy, Esterki, Żydówki pochodzącej z Opoczna. Budynek ten posiadał sklepione izby i rozległe piwnice, z których można się było dostać do zamku królewskiego. Uległ on różnym przeróbkom. W drugiej pół. XIX w. powiększono go o jedno piętro. Obecny zarchaizowany wygląd nadał mu w 1927 r. architekt Majewski. Do najstarszych części obecnego budynku należą dwa pomieszczenia na parterze, o kolebkowym sklepieniu, oraz piwnica z portalami. W poł. XIX w. Dom Esterki został ofiarowany Radzie Opiekuńczej przez Ignacego Drużbackiego, sędziego pokoju i dziedzica dóbr Zameczek. Po odnowieniu, dolną jego część przeznaczono na sklepy i szpital, górną na salę zebrań obywatelskich i miejsce rozrywek. W czasie powstania styczniowego w jego piwnicach urządzono więzienie, w którym przebywał m.in. młody powstaniec, Julian Pryliński z Sienna, były alumn seminarium sandomierskiego.

Zamek Kazimierzowski.

Zamek Kazimierzowski
Jak poświadczają przekazy historyczne, za czasów Kazimierza Wielkiego, a więc w XIV w., zamek w Opocznie, stojący nad Drzewiczką, został powiększony przez wystawienie sali rycerskiej, izby i baszty zachodniej. W późniejszych czasach niejednokrotnie ulegał dewastacji i był odbudowywany. Obecny jego wygląd bardzo odbiega od pierwotnego. W 1927r. arch. Majewski, chcąc zarchaizować skromną bryłę budynku, dodał attyki renesansowe, a przy wejściu portale baniowe. Nad dawną bramą pozostawił płytę kamienną z herbem Odrowąż. W XVIII w. w lochach i na wieży zamkowej mieszczanie opoczyńscy odsiadywali kary. Przez pewien czas zamek był siedzibą władz powiatowych. Obecnie mieści się tu Muzeum Regionalne oraz Towarzystwo Przyjaciół Ziemi Opoczyńskiej.

Dawna synagoga,


Zbudowana zapewne po pożarze miasta w końcu XVIII w., na planie prostokąta. Pierwotnie wnętrze jej składało się z sali dla mężczyzn i przylegających do niej od zachodu sieni i izby, ponad którymi znajdowało się pomieszczenie dla kobiet. Półkolista nisza w ścianie wschodniej przeznaczona była na rodały. Wejście zdobi portal. W sierpniu 1809 r. przed synagogą odbyła się uroczystość, zorganizowana przez kahał opoczyński z racji obchodów napoleońskich. Młodzież żydowska na znak gotowości trzymała w rękach piki. Gdy tłumy znalazły się przed synagogą, wyniesiono zwój księgi Tory, po czym izraelita Eliasz Lipczyc wygłosił patriotyczne przemówienie w języku polskim. Na zakończenie, na murach synagogi przytwierdzono złotego orła napoleońskiego.

Dworki mieszczańskie.


Pierwszy, modrzewiowy, przy ul. Cichej l, pochodzi z 1803 r. i ma konstrukcję zrębową, szalowaną, a dach czterospadowy. Posiada sień z urządzeniami przeciwogniowymi, po bokach której rozmieszczone są izby. W 1828 r. należał do braci Otfinowskich, obecnie do Aleksandra i Mariana Kucharskich. Drugi dworek, przy ul. l Maja 17, pochodzi z XVIII w. Zbudowany jest z drewna, szalowany, na podmurówce, o dachu czterospadowym. Z sieni dwustronne wejście prowadzi do pomieszczeń mieszkalnych. Dom ten był własnością Gradowskiego, asekuratora Opoczno.

Dwór.


Na terenie dawnego Starostwa, w starym parku, znajduje się murowany dwór z przeł. XVII i XVIII w. oraz piętrowa oranżeria i spichlerz z pierwszej poł. XIX w. Zasadniczy rozkład poziomy dworu usytuowany jest na wydłużonym prostokącie. Posiada on 2 boczne alkierze, czterokolumnowy portyk oraz dach łamany, czterospadowy. W pobliżu dworu, na skraju parku, zachowały się jeszcze czworaki, które były niegdyś przeznaczone dla służby folwarcznej.

Powrót na górę strony

 

wróć do ZABYTKI>>

<Zabytki> <Historia> <Zdjęcia> <Gawęda> <Żydzi> <Legendy> <Linki> <Autorzy>