Ludność Wyznania Mojżeszowego w Opocznie

Opoczno było miejscem urodzenia Esterki, zgodnie z legendą: kochanki Kazimierza Wielkiego (1333 - 79). (zobacz też tu)
W 1588, polski suweren upoważnił miasto do wysiedlenia Żydów tu żyjących, ale Żydowska Wspólnota osiedliła się w tej okolicy ponownie w 1646. Osiedlenie nie było trwałe: wyrok najwyższego trybunału w 1714 ponownie zakazywał Żydom mieszkania w mieście.
Jednakże zgodnie ze spisem z 1765 roku w Opocznie i sąsiednich miejscowościach mieszkało 1349 Żydów (nie licząc dzieci poniżej jednego roku życia). Posiadali oni 12 parceli ziemi poza miastem i 41 domów w granicach Opoczna. Wiele rzemiosł wykonywanych było wyłącznie przez Żydów. Judah Leib, syn Eliezer B. Solomon Lipschuetz, autor "Respona Dammesek Eliezer" pełnił obowiązki Rabina Opoczna przy końcu XVIII wieku.

Podczas Holokaustu.

Niemiecka armia weszła do miasta 6 września 1939r. W listopadzie 1940 zostało założone Getto, a żydowska populacja z całego miasta została stłoczona w 115 domach. W czerwcu 1942r, około 1200 Żydów z pobliskich wsi zostało przeniesionych do Opoczyńskiego Getta, które urosło do ponad 4200.
W lipcu 1942 około 400 ludzi były deportowanych do obozu pracy "Hasag" w Skarżysku Kamiennej.
27 października 1942r. getto zostało zlikwidowane i wszyscy jego mieszkańcy zostali deportowani do obozu śmierci "Treblinka". Tylko 120 ludzi pozostało aż do 3 stycznia 1943, a następnie ich zlikwidowano.(zobacz też tu)
W czasie masowych deportacja w październiku 1942, wielu Żydów uciekło do lasów i organizowało tam jednostki partyzanckie. Najbardziej znana jednostka, "Lwy", pod dowództwem Juliana Ajzenman - Kaniewskiego, przeprowadziła wiele zakończonych sukcesem akcji partyzanckich przeciw hitlerowskim siłom i linii kolejowej Opoczno - Końskie.
Po wojnie, Żydowska Wspólnota w Opocznie nie została odtworzona. (zobacz też tu)