(zobacz też tu)
Każde miasto posiadało swój znak zwany herbem - klejnotem, którym pieczętowało
się. Herb - klejnot wprowadzano do pieczęci miejskich.
Z chwilą podniesienia Opoczna do godności miasta przywilejem Króla Kazimierza
Wielkiego w dniu 13.03.1360r. jako swojego patrona Opoczno obrało Męczennika
Św. Bartłomieja, któremu król Kazimierz Wielki ufundował kościół św. Bartłomieja
w Opocznie, który stał się "Farą" i nazwę tę używano w dokumentach
do końca XIX w. Jagiellonowie mieli szczególne nabożeństwo do osoby tegoż świętego,
gdyż On był patronem ichniego rodu.
W związku z tym do pieczęci Grodu wprowadzono sylwetkę św. Bartłomieja i miasta
długo pieczętowało się herbem św. Bartłomieja. To był oficjalny klejnot miasta.
W średniowieczu do wielkiego znaczenia doszły dwa rody, tj. Odrowążowie i Koźlerogi
vel Kazerawscy. Oni w dzisiejszym Opoczyńskiem zajmowali się osadnictwem. Odrowążowie
szybko doszli do potęgi w sensie materialnym i politycznym i wkrótce stali się
posiadaczami całego Opoczyńskiego. Nawet istniało tzw. "Opoczyńskie Państwo
Odrowążów".
Ten ród wydał bardzo zacnego duchownego - zakonnika św. Jacka zwanego również
"św. Jackiem z Pierogami". Ten przydomek "z Pierogami" wziął
się stąd, iż w tym czasie kiedy żył przyszły "św. Jacek z Pierogami"
panował głód i wiele osób umierało z głodu. On mający zaplecze materialne karmił
zgłod-niałych właśnie "PIEROGAMI" swojego pomysłu. Jest przekaz, iż
sam z pokory głębokiej (choć pochodził z możnego rodu) przyrządzał swoje słynne
pierogi. Kościół w nagrodę za jego życie pełne poświęcenia i niezwykłych cnót
umieścił go w "Poczet Polskich Świętych". Odrowążowie w miasteczku
od ich imienia, tj. w ODROWĄŻU ufundowali kościół parafialny pod wezwaniem "św.
Jacka z Pierogami". Nawet istnieje tam coroczny duży odpust na "św.
Jacka z Pierogami". Nawet najstarsi Opocznianie, którzy w tej chwili znajdują
się w gro-bach w czasie wojny i głodu często powiadali: "o św. Jacku z
Pierogami, ratuj nas od głodowej śmierci".
Z biegiem czasu ród rozrastał się w Opoczyńskiem i Odrowążowie od nazwy swych
dóbr dziedzicznych przybierali w XV w. nazwiska przymiotnikowe jak
Odrawąż - Białaczewski vel Białaczowski z Białaczowa, Odrowąż - Petrykowski
z Petrykóz, Odrowąż - Konecki z Końskich (Końskie do 1867r. było w granicach
pow. opoczyńskiego), Odrowąż - Modliszewski, Odrowąż - Bębnowski z Bębnowa itp.
Starostami Grodu Opoczyńskiego byli właśnie Odrowążowie. Oni to nad "Bramą
Zamkową" w Opocznie umieścili swój HERB, gdyż tutaj urzędował m.in. STAROSTA.
Z biegiem czasu Odrowążowie wprowadzili swój własny herb do pieczęci grodowej
i Opoczno otrzymało herb "Odrowąż". Oni właśnie wyrugowali "Herb
z sylwetką św. Bartłomieja". Pozostał jako herb "Fary św. Bartłomieja"
vel "Fary Opoczyńskiej".
Pierwotnie herb "Odrowąż" zwano "Odrzywąs". Taki jest przekaz
tradycyjny, który mówi, że król polski był na przyjęciu u króla Czechów. W drużynie
towarzyszącej był rycerz polski. W tym czasie jeden z rycerzy czeskich drwił
sobie z rycerstwa polskiego. Wówczas jeden z polskich rycerzy podszedł do niego,
chwycił za wąsy, pociągnął i oderwał je wraz z wargą. Następnie nadział na grot
strzały i podał polskiemu królowi. (zobacz też tu)Ten
powiedział odtąd twoim zawołaniem (herbem) będzie "ODRZYWĄS". Z biegiem
lat ewolucja języka sprawiła, iż posiadamy dzisiejszą formę "ODROWĄŻ".
Ród wspominanego rycerza odtąd pieczętował się takim herbem, który od swojego
zarania posiada tarczę o polu czerwonym, na której symetrycznie umieszczona
jest srebrna strzała w połowie wygięta. To wygięcie do złudzenia właśnie przypomina
wąsy nadziane na strzałę.
Kształt tarczy herbowej zmieniał się na przestrzeni czasu w zależności od panującej
mody. W okresie baroku była moda na rozbudowywanie. W związku z tym kształt
herbu umieszczonego nad Bramą Zamkową w Opocznie różni się od kształtu tarczy
herbu obecnie używanego przez Urząd Miejski.
Z chwilą utraty niepodległego bytu wyprowadzono z herbu Opoczna "Pieczęć
Odrowążów" i wprowadzono emblematy zaborców.
W 1918r. z chwilą odzyskania niepodległości "Magistrat Opoczyński"
używał w tarczy stylizowanej "Herb Ziemi Sandomierskiej" (inaczej
woj. sandomierskiego, które istniało do 1840r.). Niezmieniona konfiguracja tegoż
herbu zachowała się na frontowym zwieńczeniu więźby dachowej "Domu Esterki"
przy Pl. Kościuszki. Tarcza była dwubarwna, tj. była pionowa barwa czerwona
i niebieska. Te dwa barwne pola były symetryczne wzajemnie wobec siebie. Na
czerwonym tle poziomo, w trzech rzędach były rozmieszczone trzy srebrne gwiazdki
w każdym rzędzie.
Natomiast na niebieskim polu tarczy herbowej znajdują się srebrne trzy grube
kreski (belki) umieszczone symetryczne w poziomie.
Nawet w pierwszych latach po zakończeniu II Wojny Światowej harcerze na lewym
rękawie nosili właśnie herb takiej konfiguracji. Potem zamieniono go na obecny
herb Opoczna, który posiada swoją pierwotną tarczę.
Urząd Miejski w Opocznie przed wprowadzeniem "Godła Miasta" do publicz-nego
widoku i użytku na pieczęciach i drukach długo konsultował się z tut. Muzeum
Regionalnym i postanowiono powrócić do pierwotnej wersji herbu Opoczna.
Do ciekawości należy to, iż taki sam herb, o tej samej konfiguracji używany
jest przez miasteczko "Odrowąż" położone w Koneckiem (koło Końskich
na trasie drogowej Skarżysko - Końskie).
Drugą ciekawostką jest to, że herby o podobnej konfiguracji używa wiele miast
na terenie Czech I Słowacji.
W okresie międzywojennym /1918-1939/ Parafia Rzym. Kat. Św. Bartłomieja w Opocznie
oraz Starostwo Opoczyńskie używało pieczęci z "Godłem Państwa". Nieza1eżnie
od tegoż wspominana Parafia Rzym. Kat. Św. Bartłomieja używała i drugą pieczęć
z wizerunkiem św. Bartłomieja.
Utarło się nawet takie powiedzenie wśród Opocznian: "proszę księdza o przyłożenie
na papierze św. Bartłomieja". Oznacza to, że chodzi o pieczęć z wizerunkiem
św. Bartłomieja. Ta dawna pieczęć zachowała się.
Tak w świetle historii wygląda Klejnot naszego Grodu, który wraz z Narodem przetrwał
zawieruchy wojenne i burze dziejowe. To również stanowi prawdziwe wartości historyczne
naszej Parafii i Miasta.
<Zabytki> <Historia> <Zdjęcia> <Gawęda> <Żydzi> <Legendy> <Linki> <Autorzy>